کلینیک زخم

  گسیختگی پوست بدن یا بافت های پوششی داخل بدن زخم نامیده میشود . به جز دغدغه بهبود آسیب بافت ایجاد شده ، مسئله مهمتر این است که پوست و بافتهای پوششی سد دفاعی بافت های عمقی در برابر هجوم میکروب ها هستند . 

  در این بخش در مورد  زخم های پوست به جز موارد سوختگی بحث شده است .

  عموما زخم ها در اثر تروما ایجاد می شوند و اغلب در صورتیکه خیلی شدید و وسیع نباشند به راحتی قابل درمان هستند . در زخم های تروماتیک وقتی مسئله پیچیده می شود که شدت آلودگی زخم شدید باشد یا اینکه به قدری پوست تخریب و از بین رفته باشد که با جراخی فوری نتوان پوشش کافی برای بافت های عمقی فراهم کرد و البته مهمترین پیچیدگی آسیب بافتهای عمقی است که در هر مورد درمان خاص خود را لازم دارد . 

   اگر زخمی با پوشش پوست با جراحی فوری قابل درمان باشد به جز اقدامات روتین اقدامی لازم ندارد اما اگر پوشش کافی به دست نیاید یا زخم خیلی آلوده باشد یا درمان نشده باشد و یا در اثر اشکال جریان خون و تخریب بافتی از داخل ایحاد شده باشد ، زخم تبدیل به زخم مزمن می شود که درمان طولانی با پانسمان یا دبریدمان یا روش های بازسازی نیاز دارد که بخشی از این اقدامات سرپائی که نیاز به بیهوشی ندارد باید در کلینیک زخم و در جلسات متعدد درمان شوند .

  سخت ترین درمان در مورد  زخم هائی است که نه در اثر ترومای خارجی بلکه در اثر اختلال جریان خون یا در اثر فشارهای نامناسب و در اثر تخریب و تضعیف بافت ها از داخل ایجاد می شوند و در نتیجه نیازمند ترمیم پوست و سایر بافت ها هستیم در محیطی که ترمیم و دفاع در برابر عفونت در آن مختل است .

   شایعترین این نوع زخم ها در موارد کنترل نشده طولانی دیابت ایجاد می شوند و از معضلات بزرگ درمانی  هستند و بیشتر موارد مراجعین به کلینیک زخم را زخم های مربوط به پای دیابتی تشکیل می دهند . 

  در این قسمت ، پس از توضیحی ابتدائی در مورد زخم و انواع آن ، در سه مبحث در مورد پای دیابتی و درگیری میکروواسکولر در اثر رسوب قند که باعث اشکال خونرسانی و نوروپاتی می شود و پیشگیری از زخم پای دیابتی توضیح داده شده است . در مباحث بعدی  دو اصل درمان زخم ها و بخصوص زخم مزمن یعنی پانسمان و انواع آن و نیز دبریدمان ، توضیح داده شده اند .